Bir cis muhabbetidir gidiyor evimizde... Giray`in tuvalet egitimine basladik, her yere isiyor.... Buyuk oglan deseniz, her cisi geldigi zaman yanina bir bekci alip ki bu genelde ben veya giray oluyoruz, tuvalete gidiyor...
Cok uzun seneler altini islatmis birisi olarak benimde cis muhabbetlerim meshurdur... Belkide bu yuzden onlari en iyi anlayanlardanim...
Korkak bir cocuk oldugumdan dolayi benimde hep bir kavalyem olmustur tuvalet maceralarimda, cok uzun yillar karpuz kavun gibi sulu seyler yiyememisimdir yatmadan once, herkes agzini sapirtarak, (bunu uyuzluguna yaparlardi yerken ben cisli kaderime lanet ederek yutkunurdum:)))
Arkadaslarimda ve akrabalarda yatili kalmam yasakti, hasbelkader kaldigim zamanlarda da butun gece uyumamak icin kitap okurdum.. Cok cisli olmamin bana kazandirdigi tek sey, kitap okuma aliskanligi olmustur...
Baska bir sehirde okul kazanip, evi terk etme zamani gelince, ailem artik konuya ciddi bir sekilde giris yapip, beni bir doktora gostermeye karar vermislerdi... Fiziksel hicbir bozuklugum yoktu, aslinda hersey korkmaktan ve birazda tembellikten geliyordu..( Anneme gorede simarikliktan ) Doktorun verdigi kirmizi kalp seklindeki ilaclar tesirini aninda gostermis, birden iyilesmistim (cok sonra bunlarin sadece seker oldugunu ogrenmistim)..
Evet artik yatagi islatmiyordum ama cisli kaderim beni terk etmiyordu, kaldigim yurtda tuvalet 3 kat asagida olunca kendimce icatlar yapip, problemimi hallediyordum..
Bu boyle devam etti durdu, arkadaslarim, 10 dakika icinde 2. kez tuvalete gitmiyorsam, merak edip nedenini sormaya baslamislardi ..Tuvalet yerleri konusunda uzman olup cikmistim...:)))
Bu durum Ingilteredede devam etti, ne kadar korkak oldugumu bilen arkadaslarim, cisimi yapmak icin krematoryuma (olu yakilan yer) bile girmeye razi oldugumu gorunce anladilar beni ve cis derdimi...
Vallahi cok cisden bir muhabbet oldu, kusura bakmayin...
p.s. Beni google `da arattirarak bulup, yazilarimi okuyan eski arkadaslarimla gorusmeye basladim, iste bu da blog sahibi
olmanin baska guzel bir yani...
